رامِ نگاه

هنرمند ماهری بود

و هم شیفته ی این بود که آخرش

اثرش را تماشا کند

اثرش
تن نیمه جان برهنه نیمه برهنه ی دخترک روی تخت خواب

که تمام هرچه ازش مانده و نمانده بود را

سکوت کرده بود، در خماری برق نگاهی ریخته بود

و
رامِ نگاهش

 که فردایش

و فردایش

نگاهش را

خلق شدن را 

از نو

از هنرمند تمنا میخواهدکرد

تا رامِ نگاهش