پرفورمنس

 اندیشه هایت را میگذارم در گویهای شیشه ای

برهنه میشوم

دانه دانه برشان برمیدارم از روی زمین

و هرکدام را به سر انگشتی روی تنم رها میکنم

دو تا روی دست

یکی روی شانه

یکی را درقوس نرم ساق پا

میلغزانمشان

اندیشه هایت روی تنم جان میگیرند

  و کم کم، فارغ از من

غلطانِ چهار بعد میشوند

میلغزند

و فضا از آنِ ایشان میشود

 اینک این منم که بین اندیشه های تو غلط میخورم

 میلغزم

و میرقصم

note to myself: thinking of dancing, your thoughts surrounded me, I lost myself in you.  I was reminded of this kind of performance I had seen once in Soho, London. 2010. I loved that after a while, it was not the the dancer rolling the crystal ball, but the ball itself was alive and the dancer just tried to catch up with it in the space.